Zeewier groeit in de getijdenzone - Onderwaterbeelden (2024)

FAQs

Zeewier groeit in de getijdenzone - Onderwaterbeelden? ›

Onder het knotswier groeien ook allerlei andere wiersoorten, die zonder de beschutting van knotswier op die hoogte in de getijdenzone zouden verdrogen. Ook vormen ze beschutting voor kleine zeedieren. Knotswier is een trage groeier, kan in Nederland eenmaal per jaar geoogst worden.

Zeewier is de verzamelnaam van een aantal groepen algen die in de zee of in brak water leven. Doorgaans doelt men daarbij op meercellige, relatief grote (macroscopische) algen of wieren die aan de bodem, of ander substraat onder en boven water, gehecht zijn.

Zeeleeuwen en zeeotters verschuilen zich tussen het kelp voor orka's en haaien. Maar ze vinden er ook hun voedsel; kleine vissen, schelpdieren, zeesterren en zee-egels. Kombu, wakame, zeespaghetti, kelp, arame, hijiki, zee palm en blaaswier zijn de bekendste bruine zeewieren.

Zeewier is een verzamelnaam van groepen algen die in zee of brak water leven. Deze groep algen wordt onderverdeeld in micro en macro algen. De kleine algen, bestaande uit één cel, worden micro algen genoemd.

Toch leven de meeste wieren slechts één of twee jaar. Wieren hebben een slappe vorm, maar door de opwaartse druk van het water staan ze rechtop en hebben ze geen houtige delen nodig. Behalve wat zonlicht kunnen zeewieren alles wat ze nodig hebben om te leven direct uit het water in hun omgeving halen.

Omdat niet alle golflengtes even diep doordringen in het water, speelt dat een grote rol in waar de wieren voorkomen. Groenwieren leven het dichtst onder het wateroppervlak, op plaatsen waar alle golflengtes van het licht nog doorkomen.

“Bepaalde zeewieren, de kelpen, bevatten veel jodium. Als je hier elke dag tientallen grammen van eet, dan kan je schildklier hyperactief worden.”

Een aantal zeewieren kunnen daarom goed als vegetarische keuze dienen, bijvoorbeeld zeesla, kelp, wakame en nori. Zeewier kun je op dezelfde manier gebruiken als groente en bevatten vezels en vitamine C, daarom zijn ze ook goed te gebruiken als groenten in een maaltijd.

Zeewieren vormen een uitstekende bron van foliumzuur (vitamine B9), één van de B-vitaminen die essentieel zijn voor vrijwel alle biochemische reacties in het lichaam en noodzakelijk voor de afbraak van eiwitten en het transport van zuurstof en kooldioxide.

Wij raden aan om maximaal 2-3 keer per week zeewieren te eten en ze vóór gebruik te weken en wassen. Alleen bij nori hoeft dit niet.

Hoeveel jodium zit er in zeewier? ›

Kelp is een eetbaar en voedzaam zeewier dat behoort tot de familie van bruine algen. Het is rijk een vitaminen en mineralen en staat vooral bekend om zijn hoge jodiumgehalte. Een gram gedroogde kelp bevat al ruim de dagelijks aanbevolen hoeveelheid jodium.

Zeewier bevat weinig vetten en vrijwel geen koolhydraten die omgezet kunnen worden (suiker, vet). Bovendien bevatten zeewieren veel vezels waardoor je sneller een verzadigd gevoel krijgt. Het toevoegen van zeewier aan je maaltijd kan dus helpen in de strijd tegen overtollige kilo's.

Zeewier heeft grote toekomstmogelijkheden, wereldwijd, maar zeker ook in ons land. Geteeld op zee kan het een belangrijke bijdrage leveren aan voedselzekerheid en aan de biobased economy (o.a. chemie en energie-opwekking).

Met duurzame zeewierteelt kan de groeiende wereldbevolking - in 2050 ongeveer 9 miljard mensen - van voldoende voedsel worden voorzien, met maar 2 procent van het totale zeeoppervlak. Daarnaast kunnen uit zeewier grondstoffen gewonnen worden als bron voor biobrandstof en chemicaliën.

Macrocystis, dat in het Grieks 'grote blaas' betekent, is een indrukwekkend zeewier van zeer grote lengte. Variërend van 180 tot 250 meter lang, de langste van alle zee- en landplanten, is het ook één van de snelst groeiende planten ter wereld. De reuzenkelp kan namelijk met drie meter per dag groeien!

Zeewier wordt geteeld op een 'akker' in zee, in kwelders en in hangculturen aan pontons (drijvende platforms).

Er zijn veel verschillende soorten zeewieren en algen. Beide zijn een goede bron voor eiwitten en ijzer. Daarnaast bevatten algen ook vitamine B1 en visvetzuren en zijn zeewieren een bron van jodium, calcium, fosfor, magnesium, natrium, kalium en vitamine B. Zeewieren zijn beperkt houdbaar.

Dan is er naast zeegras, ook zeewier. De term zeewier staat los van zeegras en wordt gebruikt om duizenden verschillende algensoorten te beschrijven. Het belangrijkste verschil met zeegras is dat zeewier niet hetzelfde soort wortelgestel heeft.